Afscheid

De afgelopen week heeft in het teken gestaan van afscheid nemen. Dinsdagavond hadden we ons officiele afscheid op de basis. Waarbij wij natuurlijk een speech moesten geven en alle studenten en staff ons bemoedigde. Het was een moment waarop we terug konden kijken op de afgelopen 3 jaar. Toen we er even bij stilstonden, beseften we ons hoeveel we zijn gegroeid en wat een gave avonturen we hebben meegemaakt. We zijn allereerst gegroeid in geloof en in onze relatie met God. We weten zekerder dan ooit dat we God kunnen vertrouwen in alles en hebben zoveel meer vreugde en vrede in ons leven. Daarnaast zijn we ook heel erg gegroeid in ons karakter, en hoe kan het ook anders! Doordat we constant een voorbeeld hebben moeten zijn voor de studenten en de studenten moesten leiden tijdens hun lecture phase of de outreach, hebben we zoveel geleerd. We zijn een heel stuk geduldiger geworden, hebben zoveel meer kennis en wijsheid opgedaan over leiderschap en zijn veel zelfverzekerder geworden.
Naast alle manieren waarop we gegroeid zijn, zijn we zo dankbaar voor alle avonturen die we hebben meegemaakt. We zijn de afgelopen 3 jaar op 3 outreaches geweest. Jullie weten hoeveel we van reizen houden, dus het feit dat we 3 keer 8 weken lang naar een ander land konden om nieuwe mensen te ontmoeten en nieuwe culturen te ontdekken was geweldig! En daarbij konden we ook nog mensen over God vertellen en ze laten zien hoeveel God om ze geeft. Beter kan niet toch?

We zijn zo dankbaar dat we de afgelopen jaren in Belize hebben kunnen wonen en fulltime in de zending konden zijn. Het is een vreemd idee dat we dat nu achter ons laten en weer een nieuwe start gaan maken in Nederland. Ondanks dat het afscheid niet makkelijk was, twijfelen we helemaal niet of we de goede keus hebben gemaakt om terug te komen. Nog nooit hebben we Gods zegen zo duidelijk gezien als de afgelopen paar maanden. God heeft ons meer vreugde en vrede gegeven dan we ooit gehad hebben. Zo'n vreugde die alleen God kan geven. Daarnaast heeft hij in ALLES voorzien dat we nodig hebben en vaak nog veel meer dan dat. Het is overduideiljk dat God onze thuiskomst zegent en gewoon met ons mee gaat naar Nederland. Hoewel onze omgeving zal veranderen en we jullie allemaal eindelijk weer vaker dan 1 keer per jaar kunnen zien, zal ons doel niet erg veranderen. Uiteindelijk zullen we ook in Nederland God willen dienen en prijzen op elk moment van de dag.

Vrijdagmiddag zijn we heel de middag druk bezig geweest met inpakken. Al onze spullen moesten en zouden in onze 2 rugzakken passen. Dus na heel wat uitzoekwerk en wat geprop hebben we zo goed als alles mee kunnen krijgen. Zaterdagochtend werden we door iedereen uitgezwaaid, waarna met de watertaxi naar San Pedro zijn vertrokken. Rene heeft zich opgeofferd om alle 2 de zware rugzakken te dragen, terwijl ik de handbagage droeg. Zwanger zijn heeft zo zijn voordelen ;) Gelukkig bood een van onze Libanese vrienden op het eiland ons aan om ons met zijn golfkarretje naar het vliegveld te brengen, dus Rene hoefde niet al te ver te lopen met de bagage. Een van onze andere lokale vrienden had vliegtickets geregeld naar het noorden van Belize, dus we konden gratis vliegen!! Echt een zegen, want een bootrit van 2 uur is iets minder aangenaam met een zwangere buik. Daarnaast wilden we altijd nog eens met zo'n klein vliegtuigje vliegen, dus wij waren helemaal gelukkig. Rene mocht naast de piloot zitten, dus die was helemaal in de zevende hemel! Na een korte vlucht, kwamen we in Corozal aan. Vandaag hebben we een taxi genomen die ons in 45 minuten over de Mexicaanse grens bracht. Daar waren we net op tijd om de bus te redden naar Playa del Carmen, dus waren we 's middags om 3 uur al op de plaats van bestemming.
De reis naar Mexico ging heeeel veel makkelijker en sneller dan we hadden gedacht. We hadden gedacht dat alles veel langer zou duren nu ik niet meer op z'n allersnelst ben. Het idee om weer te reizen en weer een nieuw 'avontuur' te hebben gaf blijkbaar zoveel adrenaline, dat we nergens last van hadden! God is zo goed!

De afgelopen weken hebben we keihard moeten werken om alles op tijd af te ronden op de basis en alles goed over te dragen. Dus nu we eindelijk samen waren, sloeg de vermoeidheid wel een beetje toe. We zijn blij dat we even een paar dagen hier hadden om bij te komen en ons voor te bereiden op onze terugkomst. We hebben alvast kunnen wennen aan het feit dat er warm water uit de kraan komt en dat er winkels zijn waarbij niet alles over de datum is. Het zijn de kleine dingen die het hem doen!
Morgen middag vliegen we hier weg en woensdag ochtend zullen we weer in Nederland zijn. Het zal best wel even een overgang zijn, maar we kijken er heel erg naar uit om iedereen weer te zien. Daarnaast kunnen we ook niet wachten op bruine boterhammen met kaas, gewone supermarkten, strijkijzers en stofzuigers en nog veel meer dingen.

Wij gaan zo snel naar bed en morgen voor de allerlaatste keer onze tassen inpakken. Daarna zien we jullie snel weer!